کشور کردستان؛ فقط یک رویا !؟

کردها از بیچاره ترین و بدبخت ترین اقوام اصیل ایران هستند و این بدبختی از سال 1541 میلادی آغاز شد.

تا این زمان این قوم ایرانی مانند همه اقوام دیگر ایرانی در ایران زندگی میکردند ؛ بدبختی از زمانی شروع شد که بخش عمده سرزمین کردستان بر اثر حمله امپراتوری عثمانی به دولت صفوی در جنگ چالدران در سال ۱۵۱۴ میلادی از تحت تصرف دولت صفوی ایران جدا شد و امروزه به نام کردستان ترکیه، کردستان عراق و کردستان سوریه ضمیمه خاک کشورهای ترکیه، عراق و سوریه شده‌اند. پس از جنگ چالدران نیز مناطق جدا شده، بارها بین ایران و عثمانی دست به دست شده‌اند و هردو طرف قیام‌های کردها برای خودمختاری را سرکوب کردند 

تاریخ مشترک کردها با ترک‌ها پس از جنگ چالدران و پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی با ترک‌ها و عرب‌ها و ایرانیان ادامه یافت. امپراتوری عثمانی سال‌ها بر بخش جدا شده سرزمین کردستان از دولت صفوی فرمان‌راند تا اینکه با پایان جنگ جهانی اول و نابودی امپراتوری عثمانی متصرفات آن: سرزمین کردستان، سرزمین‌های عربی، آسیای کوچک و بالکان به دست پیروزمندان جنگ جهانی اول، امپراتوری بریتانیا و جمهوری سوم فرانسه تقسیم شدند

این تقسیمات تا به حال ادامه دارد ولیکن رنج و درد کردها تنها به خاطر این تقسیم نیست بلکه قسمت بزرگی از این درد و رنج و بدبختی به گردن سران سیاسی کرد نیز میباشد

کردها یک رویا دارند و آن رویا این است که تمامی کردها در زیر یک پرچم با یک سرود ملی و با یک ارتش قوی ، با یک پارلمان در این منطقه زندگی کنند

خوب به نگاه اول این ایده خوبی است در نگاه دوم این ایده خوبی نیست حتی برای خود کردها ؛  چرا ؟

نخست بایس کردستانهای مختلف را از چها رکشور جدا کرد و این چیزی غیر قابل انجام است.

در دنیای کنونی جدا شدن یک بخش از یک کشوری به خاطر تفاوتهای زبانی و آداب و رسوم و شاید بدلیل بودن زیر فشار سیاسی و رعایت نکردن حقوق بشر برای دنیا قابل قبول باشد ( در حالیکه می بینیم حتی در مورد کاتالونیا در اسپانیا و کرسیکا در فرانسه یا اسکاتلند از بریتانیا و ...) هم برای دنیا قابل قبول نیست حال سیاستمداران  ؟!! کرد میخواهند این کار را با چهار کشور کنند !! و انتظار دارند دنیا هم با آنها راه بیاید ؛ این یعنی ساده لوحی سیاسی .

راه درست برای اینکه کردها بتوانند در یک منطقه همه کرد با آداب و رسوم خود زندگی کنند این میبود که ادعای باز گشت به سرزمین مادری ( ایران) را می کردند و دست به اسلحه نمی بردند

زیرا به این ترتیب نه تنها یک کشور قوی و دوست پشت سر خود میداشتند که از حقوق آنها نیز در جوامع بین المللی دفاع میکرد بلکه میتوانستند به یک سری حقوق بین المللی نیز دست بیابند ولی راه تروریسم بر علیه سوریه و عراق و ایران و ترکیه را انتخاب کردند !

آیا واقعاً پیشمرگها فکر می کنند از پس چهار ارتش قوی در منطقه  بر می آیند ؟؟

وقایع عراق و سوریه و جنگ با نیروهای داعش نشان داد به چه اندازه نیروهای مسلح کردها ضعیف هستند و بدون یک کشور قوی در پشتشان هیچ ندارند

آزاد شدن مناطق خودشان را هم مدیون کمکهای نظامی ایران  با همکاری دولت عراق هستند و گرنه همان داعشی ها و النصره و القاعده برایشان یک زن کرد باکره هم نمی گذاشتند.

حال هم مشکلات داخلی و خارجی خود را افزون کرده اند

از یک سو سیاست کردها مانند ملوک الطوایفی شده است و چند خانواده برای همه کردها تصمیم می گیرند

حال اگر افرادی از این خانواده ها فاسد باشند ( چه سیاسی و یا اقتصادی ویا فرهنگی ) که هستند پس خدا عاقبت کردها را به خیر کند

در ترکیه کردها یک چیز را میخواهند در سوریه یک چیز دیگر و در عراق یک چیز دیگر و برای خواسته هایشان اسلحه هم بدست می گیرند

این نه تنها دشمنی این کشورها را بر می انگیزد بلکه آنها را مورد سواستفاده قدرتهای بیرون از منطقه و در راس آن آمریکا کرده است

آمریکایی ها نقشه شومی برای کردها طرح کرده اند

آنها به ظاهر ازیک کشور شدن کردها حمایت می کنند تنها تا زمانی که فرمانبردار بدون چون و چرای آنها باشند پس استقلالی را کردها در رویای آن هستند فقط رویا می ماند و اگر کردها به خواهند کوچکترین مخالفتی با آنها بکنند همان بلایی را بر سر آنها می آورمد که بر سر افغانستان در آوردند

پس سران سیاسی کرد بایس از خود بپرسند آیا این چیزی است که مردم کرد میخواهند ؟ سالها بدبختی و بیچارگی و بمب باران و مرگ و میر؟ من فکر نمی کنم کردها چنین چیزی را بخواهند.

کردها بایس قبول کنند که اگر میخواهند درست و انسانی و راحت و بدون جنگ زندگی کنند بایس یک امتیازاتی به دولتهای خود بدهند تا امتیازاتی را بگیرند

امتیازاتی را که بایس بدهند امتیازات سیاسی است و امتیازاتی را که میتوانند بگیرند خودمختاری اقتصادی و فرهنگی است

امتیازات سیاسی یعنی استانی بودن از استانهای این کشورها ؛ یعنی بدون پرچم ملی کرد ؛ بدون سرود رسمی کرد ؛ یعنی بدون پارلمان ملی کرد ، یعنی بدون ارتش ملی کرد ، یعنی هر چه که موجب جدایی از دولت مرکزی میشود و این ها را بایس بدون رودربایستی به آنها گفت

این تصمیم یعنی دادن امتیازهای خودمختاری فرهنگی و اقتصادی در استان در مقابل امتیاز سیاسی کردها بایس میان چهار کشور و همزمان با تمامی گروه های کردهای این کشورها انجام بگیرد

من فکر می کنم این یک معامله خوب در منطقه است زیرا که در منطقه کشوری گروهی را تروریست مینامد کشور دیگر نمیداند و بالعکس و این یک ابهام وسیع در رفتار با کردها ایجاد می کند

کردهایی که نخواهند بپذیرند واسلحه بدست بر علیه کشوری بدست بگیرند تروریست اعلام میشوند و از سوی همه کشورها نیز با آنها مقابله خواهد شد

https://www.majidbahrambeiguy.at/arya-bahram-neveshte-ha-texts-textes-texte/empty.html