من ایده " فرهنگ شهر" را بنیان گذاری می کنم

ایران کشوری است که میان اروپا و آسیا قرار گرفته است وفرهنگ شهر بایس در قلب ایران ساخته شود

دور بودن ایران از اروپا مبادلات فرهنگی و علمی را کم کرده است ولیکن بایس این ارتباطات فرهنگی و علمی را گسترش داد این یک احتیاج علمی برای کشور میباشد؛ ما بایس بدانیم که متخصصان علمی و فرهنگی اروپا با سیاستمداران خود موافق نیستند زیرا انسانهایی فهمیده و منطقی میباشند

بسیاری ازدانشمندان و محققان ادب و علم ما از علمای ادبی و فرهنگی و هنری و علمی کشورهای اروپا و از کارها و نوشته های آنها بی اطلاعند و همین گونه آنها نیز بی اطلاعند .

بسیاری از کتابهای ادبی  و فرهنگی و علمی پایه این دانشمندان و ادیبان هنوز به زبان ما ترجمه نشده اند و ما از آنها بی اطلاع هستیم و بسیاری از کتاب  های علمی و هنری ما نیز به زبانهاب آنها  ترجمه نشده است. 

ما هیچ گونه لابیگری علمی و سیاسی و فرهنگی در اروپا نمی کنیم و با وجود صدها هزار ایرانی در اروپا ما اصلا هیچ لابی قدرتمند در اروپا نداریم که بایس داشته باشیم .

مسلم است که نمیتوان تمام کتابهای علمای اروپا را برای ما و بالعکس ترجمه کرد ولیکن این کار بایس برای زبانهای انگلیسی و فرانسه و اسپانیایی انجام بگیرد زیرا که این سه زبان ، سه زبان مهم  بین المللی هستند و بایس مرکزی بزرگ و مهم ساخت.  

بهترین کار ساختن شهرکی فرهنگی و علمی و توریستی و ورزشی میباشد 

این شهرک میتواند قطب علمی و فرهنگی و ورزشی کشور شود

این شهرک فرهنگ شهر است

از آنجایی که سه فرهنگ انگلیسی و فرانسه و اسپانیایی از فرهنگهای جهانی هستند فرهنگ شهر از مجموعه ای کوچک از پایتختهای آنها (با مدلی کوچک تر) ساخته میشود و بناهای مهم آنجا (پاریس لندن و مادرید) نیز با ابعادی کوچکتر ساخته میشوند ولی این ساختمانها بیشترجنبه توریستی خواهند داشت و از پنج متر بلندتر نمیشوند

از این بناها میتوان برای کارهای اداری مختلف فرهنگ شهر استفاده کرد

مجموعه این سه پایتخت کوچک با هم تمامی فرهنگ شهر را ایجاد میکند

کسانی که به فرهنگ فرانسه تخصص داشته باشند راحت تر میتوانند با فرهنگهای لاتین مانند ایتالیایی آشنا شوند

کسانی که به فرهنگ انگلیسی تخصص داشته باشند راحت تر میتوانند با فرهنگهایی مانند آلمانی و هلندی و کشورهای شمالی اروپا آشنایی پیدا کنند و کسانی که به فرهنگ اسپانیایی تخصص داشته باشند نیز راحت تر میتوانند با فرهنگ پرتقالی آشنا شود

این شهر بایس یک مدل خوب و الگو برای حفاظت از محیط زیست باشد ، ماشینها در اطراف سبز شهر پارک میشوند و رفت و آمد در شهر فقط با موتور و دوچرخه و اتوبوس و تراموا و مترو انجام میگیرد

در مناطق مختلف غذافروشیها و قنادیها و کتاب فروشیها و دانشگاه ها و ... همه خصوصیلت فرهنگی آن شهر را خواهند داشت

در این شهر بایس از ایجاد سوپرمارکتهای بزرگ جلوگیری کرد تا به فرهنگ کلی فرهنگ شهر لطمه نخورد و دیسنی لند نشود 

میتوان از مجسمه های بزرگ مردان و زنان فرهنگ و علم این کشورها نیزدر مناطق مختلف نیز استفاده شود  

بایس نامهای ایرانی در کنار نامهای انگلیسی و فرانسه و اسپانیای باشند(خیابانها و مراکز و ...)

این شهر بایس نه تنها یک مرکز توریستی بلکه یک مرگز بزرگ دانشجویی و علمی برای مبادله دانشجویان در این سه زبان شود 

تنها زمانی که وضعیت دانشگاه ها و خوابگاه ها و سالن های غذا و دیگر امکانات خوب باشند و کار یک محقق را آسانتر کنند دانشمندان و محققان خارجی نیز برای کار و تدریس و اقامت دراز مدت در فرهنگ شهر ترغیب میشوند و این خود تنها بهترین تبلیغ در سطح جهانی برای ایران است

بایس حساب مردم انگلیس و فرانسه و اسپانیا را با دولتهای آنها جدا کرد ؛ لندن و پاریس و مادرید پایتخت کشور این مردمها میباشد نه دولتها زیرا که دولتها می آیند و میروند ولی مردم و کشور و پایتخت می ماند ؛ آنها نیز مانند هر انسانی خواستار یک زندگی خوب می باشند؛ بسیاری از دولتمردان آنها خودفروخته هستند و خود آنها هم می دانند و به همین دلیل روابط بین مردم و نه دولتها در فرهنگ شهر صورت می گیرد

ورزش حرفه ای 

ورزشکار های حرفه ای از سیارات دیگر نیامده اند و آنها هم مانند ما دو دست و پا و دو چشم دارند! ولی چرا ما این اندازه در ورزش عقب افتاده هستیم ؟ هر چند هیچ کشوری جز چین و آمریکا نمیتوانند نمونه کار ما باشند ولی اگر حداقل خود را با کشورهایی بسنجیم که مانند ما هفتاد تا هشتاد میلیون جمعیت دارند مانند آلمان و فرانسه و انگلیس می بایس تعداد مدالهای ما سه برابر می بود!

دلیلش این است که آنها مانند برنامه دبستان و دوره راهنمایی و دبیرستان ما که دقیقاً برای تحصیلات برنامه ریزی شده است برنامه ریزی برای ورزش کرده اند و ما خوابیده ایم !! آیا  مدارس و دبیرستانهای ما سالن ورزشی مرکب دارند ؟؟ 

هر جوان ایرانی بایس بداند که اگر حرفه ای ورزش را دنبال کند میتواند زندگی خوبی داشته باشند و با ورزش زندگی کنند همانگونه که فکر میکند چه رشته ای را میتواند برای ژندگی آینده خود انتخاب کنند.

چند مجمع ورزشی در تهران چند میلیونی داریم (از شهرهای دیگر اصلاً نمی پرسم !) که جوانان ما در هر منطقه هر روز بتوانند به آنجا بروند و این ورزشهای المپیک را تمرین کنند ؟ تا استعدادهای تهرانی در هر رشته خود را نمایان کنند ؟ یک باشگاه ورزشی اینجا و یکی آن طرف شهر یا برای یک ورزش اصلاً باشگاهی نباشد یکی خصوصی و یکی دولتی باشد برنامه ریزی ورزشی نیست

ورزشهایی (المپیک) که بایس در یک مجتمع ورزشی باشند

! رشته هایی که ما حرفی برای گفتن در جهان داریم با رنگ زرد مشخص شده اند

آیا این برای ایران ننگ نیست ؟

  برای مثال اگر پروژه شابیران پیاده شود جهش بزرگی در کشور برای ورزشهای آبی (پارو زنی و قایقرانی بادی و واترپلو و شنا وشیرجه ) خواهد بود

http://www.majidbahrambeiguy.at/arya-bahram-neveshte-ha-texts-textes-texte/empty(11).html

چه کشورهایی متخصص در این ورزشها میباشند ؟ حال بیاندیشید این مراکز در تمام شهرستانها و شهرهای ایران باشد و بهترین ها را متخصصان ورزشی آن استان به فرهنگ شهر بفرستند تا در آنجا در زیر نظر متخصصان ایرانی و خارجی هر رشته بگونه ای حرفه ای خود را برای مسابقات جهانی آماده کنند ! اگر حودمان به خودمان اعتقاد نداشته باشیم و خود را جدی نگیریم دیگران هم ما را جدی نمی گیرند و حق هم دارند جدی نگیرند (ما هم بسیاری از کشورها را جدی نمی گیریم) . آن سیاستی را که ما برای خودسازی ارتش پس از جنگ گرفتیم بایس برای ورزش و صنایع دستی و هنر پیاده کنیم تا هر منطقه جوانان به آینده خود با دیدی مثبت نگاه کنند 

آن شهری که مجتمع های هنری (موسیقی و نقاشی و ...) نداشته باشد ؛ آن شهری که مجتمع های صنایع دستی (برای یادگیری)نداشته باشد ،آن شهری که مجتمع ورزشی نداشته باشد ، پارکهای بزرگ نداشته باشد شهر نیست یک خوابگاه بزرگ است ، یک کارخانه بزرگ است ، یک شهر بایس در یک باغ باشد نه باغ در شهر.

 اگر لازم باشد بایس نمای تهران و شهرها را با خراب کردن قسمتی از آن و تأسیس این مراکز و باغها تغییر داد زیرا این مراکز مراکزی حیاتی برای کشور هستند و هر تومان سرمایه گذاری در این مراکز  چند برابر به کشور بهره خواهد رساند

:  پس 

 بخش شرقی فرهنگ شهر به ورزش تعلق دارد

این یک ننگ است که کشوری بزرگ و مهم و قدیمی مانند ایران جایی مهم در ورزش دنیا مانند کشورهایی مانند چین و آمریکا و روسیه و فرانسه و انگلستان نداشته باشد

چرا این کشورها موفق هستند؟

زیرا که به ورزش اهمیت فوق العاده میدهند و تمامی امکانات لازم را برای پرورش این ورزشکاران به شکلی حرفه ای انجام میدهند

برای مثال چین

پس از انقلاب کمونیست در چین مسئولان ورزش را راهی برای بهتر کردن سلامتی مردم چین در نظر گرفتند

آنها برنامه ایجاد شبکه ورزشهای مردمی را آغاز کردند یعنی در روستاها در شهرستان ها و شهرها مراکز ورزشی ایجاد کردند

حال جمهوری خلق چین میوه این زحمات را میچیند

جمهوری خلق چین در مسابقات المپیک مدالها را درو میکنند و اگر مقام اول در جهان را نداشته باشند دومین کشور ورزشی در جهان است

ما کجا هستیم ؟ مسئولان ما چه کار می کنند ؟

به جای حرف زدنهای دراز مدت بایس عمل کرد

ما هم بایس همین برنامه که چینی ها کردند انجام دهیم

در فرهنگ شهربرجستگان ورزش ایران را تمرین داد تا در مسابقات بین المللی شرکت کنند 

رنگ سبز مناطق سبز ودرخت دار  و خطوط زرد خیابانها میباشند که به چهار راه بزرگ و اصلی این شهر ختم میشوند رنگ آبی هم یک رودخانه مصنعی برای تمرین در رشته های ورزشی با آب میباشد

فراموش نکنیم اجرای این پروژه برای هزاران هزار ایرانی تولید کار میکند

برای تإمین هزینه این پروژه میتوان از کشورهای دوست مانند ایتالیا و اسپانیا و چین و روسیه برای همکاری دعوت کرد و هزینه آن را با گاز و نفت پرداخت

این یک برنامه برای ساختار و زیرپایه علمی و ورزشی ایران است و به هزینه آن می ارزد

فراموش نشود از کارگران ایرانی و در خصوص لزوم افغان و تاجیک که به فرهنگ ما نزدیکی دارند بهره مندی شود

سیاستمداران ما مرتب مینالند و میگویند بایس تولیدکار کرد بایس تولید علم کرد

بفرمایید این هم یک پروژه اگر راست می گویید !! 

                                                   Fàrhang shàhr

میخواستم به یک موضوع عجیب غریب نظر شما را جلب کنم

بسیاری مانند من مسابقه های المپیک لندن را دیدند و لذت بردند و در آخر هم جدولی عجیب ارائه شد که چه کشورهایی در جهان از لحاظ ورزشی در مرتبه بالاتری در دنیا قرار دارند و در واقع یعنی اینکه ارزش ورزش در این کشورها بیشترازکشورهای دیگر میباشد  

به جدول بیست کشوری که بیشترین مدالهای المپیک را برده اند نگاه کنید

جای تعجب این است که اگر واقعاً بخواهیم ارزش و محبوبیت ورزش را در کشورها بسنجیم بایس حداقل تعداد مدالهای برنده شده را حساب کرد زیرا این نشان میدهد که این کشورها در رشته های مختلف کار می کنندهر چند تعداد مدالها هم نمی تواند معیار بسیار خوبی باشد زیرا که مشکلاتی جدید پیش می آورد مثلاً اگر دو کشورتعداد برابر مدال داشتند ولی کشوری مدالهای برنز بیشتر و کشوری دیگر یک نقره کمتر ، چه کار بایس کرد ؟

بایس قبول کرد که بین تصاحب مدال طلا و نقره و برنز شاید یک امتیاز یا یک صدم ثانیه یا چند سانتیمتر بیشتر فرق نداشته باشد و نبایس برتری مطلق به طلا داد و دیگر مدالها را کمتر ارزش نهاد

این درست نیست که کشوری که تنها چهار مدال طلا دارد جلوتر از کشوری باشد که سه طلا و سه نقره دارد

اگر واقعاً می خواستیم کشور ها را بر اساس تعداد مدالهایشان به سنجیم جدول بهترین کشورهای ورزشی دنیا بگونه ای دیگر میشد

به تغییر مقام کشورها توجه کنید

بهترین کار امتیاز دادن به مدالهاست یعنی مدال طلا سه امتیاز و نقره دو امتیاز و برنز یک امتیاز و جمع امتیاز و جدولی دیگر منطقی تروعادلانه تر خواهیم داشت

 امیدوارم که مسئولان ورزشی ایران این امر را پی گیری کنند و من مطمئن هستم بسیاری از کشورها از ایده من پشتیبانی خواهند کرد زیرا که عادلانه است

هرگونه کپی برداری از بخشی و یا تمامی مطالب یا ظاهر، عملکرد و یا طرح های سایت بدون اجازه و بدون ذکرمنبع و نام نویسنده و نام سایت از مراجع قانونی در ایران و اطریش پیگیری میشود