من زبان ايرانی را بنيانگذاری می کنم

املاء نویسی صحیح زبان ایرانی.

اگر مقاله خط وزبان را خوانده باشید متوجه مشگلات بزرگ دستوری، خطی ، زبانی و لغتی زبان فارس عربی کنونی شده ايد. 90 درصد مشکلات خطی و نوشتاری و دیکته ای ما ازاین الفبا و خط و قواعد آن است. در اینجا زبان ایرانی پیشنهاد شده است که با الفبایی آسان و جهانی نوشته می شود و لغت های آن و دستور زبان آن نیز کاملأ ایرانی می باشد وطرز درست نویسی یا املای آن نیز در اینجا درج می شود . درمقایسه با قاعده های پیچیده و پرقاعده و پر استثنای زبان و خط فارس عربی کنونی در ایران با زبان ایرانی به آسانی آن پی می برید. در بخش زبان ایرانی چندین مقاله که در بخش فارس عربی نیز می باشد با الفبا و ذستور زبان و لغات کاملأ ایرانی را نوشتم تا به خواننده نشان بدهم نجات از وضع بد دستوری، خطی ، زبانی و لغتی زبان فارس عربی کنونی یک خیال یا رویا نمی باشد بلکه حقیقت است و اگر بخواهیم می توانیم. حال به بررسی قواعد املا و درست نویسی زبان ایرانی می پردازیم

دوازده قاعده قواعد املا و درست نویسی زبان ایرانی

1-  الفبای ایرانی بزرک برای نوشتن با دست

A آ - À ا- Bب - Cچ - Dد - Eاِ - Fف - Gگ - Hه ح – Iای - Jج - Jhژ - Kک - Lل - Mم – Nن - Oاُ - Pپ Qغ ق- Rر – S ص ث س – Sh ش -Tط ت – Uاو - Vو - Wدووِ - X خ - Yی – Zزظ ض ذ

الفبای ایرانی کوچک برای نوشتن با دست

à, b, c, d, e, f, g, h, i, j, jh, k, l, m, n, o, p, q, r, s, sh, t, u, v, w, x, y, z

الفبای ایرانی کتابی برای نوشتن با دستگاه

A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, JH, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, SH, T, U, V, W, X, Y, Z

2 – هر حرف (آ- اِ – آُ – اَ ) یا لغت (که – به – اِز – را – یا – می – نه – وَِ – ی ِ – ها و ...) که معنی مستقل خود را می دارد ؛ جدا جدا نوشته می شود

3- پسوندهای اسم فاعلی ، اسم مفعولی ، اسم مصدر ( اَنده – دگی – د ِ – تِ – تار – ایدِ – اِش ) به ریشه مصدر می چسبند

4- پسوند های گوناگون برای ساختن زمانهای گوناگون ( اَم – ای – اَد – ایم – اید – اند – و...) به ریشه مصدر می چسبند مانند من می دارم – او می خورد – رفته ای 

5- پسوند های شاخص مصدر (تن – ایدن – دن ) می چسبند مانند ساختن – زدن – پریدن 

6- پسوند های ضمیر مالکیت (ام – ات – اش – امان – اتان – اشان) می چسبند مانند دستم – چشمت – مادرش – پدرمان برادرتان – کارشان

7- پسوندهای کوتاه ، نشان دهنده مصدر باشیدن (ام – ای – اد – ایم – اید – اند ) می توانند به تنهایی در جمله بیایند
مثال : من می باشم یا من ام - حالت منفی من نمی باشم یا من نَ ام
تو می باشی یا تو ای - حالت منفی تو نمی باشی یا تو نَ ای
او می باشد یا او اد - حالت منفی اونمی باشد یا او نَ اد
ما می باشیم یا ما (ماها) ایم - حالت منفی ما (ماها)نمی باشیم یا ما نَ ایم
شماها می باشید یا شماها اید - حالت منفی شماها نمی باشید یا شماها نَ اید
آنها می باشند یا آنها اند - حالت منفی آنها نمی باشند یا آنها نَ اند
 اینها می باشند یا اینها اند - حالت منفی اینها تمی باشند یا اینها نَ اند

بزرگترین اشتباه دستوری و خطی ما استفاده غلط از مصدر "هستن یا استن" می باشد

من می هسم بر طیق دستوز زبان ما یعنی من می باشم مانند من می خورم یا من می روم یا من می زنم ولی چه می گوییم ؟ من هستم؟! یعنی من بودم !! فکر این را بکنید در زبانهای انگلیسی یا فرانسه یا آلمانی زمان گذشته مصدر بودن را برای زمان حال استفاده شود 

در زبان ایرانی از مصادر بودن و باشیدن استفاده میشود 

کی من می باشم ؟ کی ام ؟
کی تو می باشی ؟ کی ای ؟
کی او می باشد ؟ کی اد ؟
کی ما (ماها) می باشیم ؟ کی ایم ؟
کی شماها می باشید ؟ کی اید ؟
 کی آنها (اینها) می باشند ؟ کی اند ؟

8 – هیچگاه زبان عامیانه و کوچه خیابانی نوشته نمیشود

9- در شروع یک جمله از حرف بزرگ استفاده میشود.

10 – اسم های خاص و تک با حرف بزرگ شروع می شوند مثال 

(Paris , London , Marks , Lenin , Dolar , Darik , …)

هنگامی که بر روی یک حرف اصرار یا پا فشاری می کنیم آن حرف بزرگ نوشته می شود مثال : 11-
Àz A ta Z – Yek mehman xane ba nam e zàrd e M – Sàmire ye A 25 – cub i be rixt
 e S .

12 – نشانها در جمله
 بین یک حرف و یک نشان به اندازه یک حرف خالی می آید.

هیچ لغت خارجی حق نوشته شدن در متن ها و نوشته ها و روزنامه و کتابها را در زبان و الفبای ایرانی را نخواهد داشت تا اینکه لغت ایرانی معادل آن پیدا یا ساخته شود

این کار به گردن هر ایرانی می باشد که ما راه اشتباه ترکها را نرویم

نقطه . در آخر یک جمله می آید و پس از نقطه کلمه با حرف بزرگ شروع می شود.
علامت سؤالی ؟ نشانده یک جمله سؤالی می باشد مثال : آیا تو می آیی ؟

علامت تعجب ! نشاندهنده فریاد و تعجب و اظهار خطر میکند مثال : آرام باش ! عجبا !

, علامت ویرگول در شمارش - برای جدا کردن جمله کناری - برای یک توقف کوتاه درجمله و یا جدا کردن چند تاریخ می آید

; علامت نقطه ویرگول  نشان دهنده توقف کوتاه بین دو جمله دراز و جدایی آنها می باشد

 دو نقطه : برای یادآوری – برای آگاه کنی – کوتاه کنی در جمله می آید و پس از دو نقطه هر اسمی با حرف
 بزرگ شروع می شود

خط فاصله – نشان دهنده یادآوری ناگهانی چیزی – جا به جایی سخن و پس از خط فاصله هر لغت با حرف بزرگ شروع می شود

علامت پرانتز ( ) نشان دهنده جدایی گذاری و پا فشاری بر چیزی – وقوع یافتن یا توانایی چیزی می باشد

 ,, ’’ علامت سخن گویی نشان دهنده سخنی از کس دیگر ویا نشان دهنده مهم بودن یک لغت یک جمله 

سه نقطه ... نشان دهنده دنباله داری یک موضوع در جمله و پس از سه نقطه هر لغتی با حرف بزرگ شروع می شود

علامت خط کج / نشان دهنده گروه و زیر گروه و خصوصیات آنها می باشد

مجید بهرام بیگی

                                                                                     هر گونه کپیبرداری از بخشی و یا تمامی مطالب یا ظاهر، عملکرد و یا طرح های سایت بدون اجازه و بدون ذکرمنبع و نام نویسنده و نام سایت از مراجع قانونی درایران و اطریش پیگیری میشود